Η χαρούμενη επιστήμη , στοχασμός 125

Ο τρελός .Δεν έχετε ακουστά για εκείνο τον Τρελό που μέσα στο ντάλα μεσημέρι άναψε ένα φανάρι , όρμησε μέσα στην Αγορά και άρχισε να φωνάζει ψάχνω για τον θεό , ψάχνω για τον θεό ! ΄- Εκεί υπήρχαν άνθρωποι πολλοί που δεν πίστευαν στον θεό . Και ανάμεσα τους ο Τρελός ξεσήκωσε άγριο γέλιο . Απωλέσθηκε ρε ; είπε ο ένας . Μήπως έχασε τον δρόμο του σαν τα μικρά παιδιά ; είπε ο άλλος . Μήπως κρύφτηκε κάπου ; Μήπως βαρκαρίστηκε σε καράβι και έσυρε στην ξενιτειά ; Έτσι ρωτάγαν και γελούσαν . Τότε ο Τρελός πήδηξε καταμεσής στους άθεους , τους κοίταξε άγρια στα μάτια , και είπε ρωτάτε που πήγε ο θεός ; Εγώ θα σας πω . Τον σκοτώσαμε ! Εσείς και εγώ τον σκοτώσαμε . Όλοι εμείς είμαστε οι φονιάδες του . Μα πως κάναμε τέτοιο κακό ; Πως φτάσαμε να αδειάσουμε τις θάλασσες ; Ποιος μας έδωσε σφουγγάρι και σβήσαμε τους ορίζοντες ; Πως έγινε να κόψουμε τη γης από τον μαγνήτη του Ήλιου ; Για πού τραβάμε τώρα εμείς ; Κοιτά πως γκρεμιζόμαστε μπροστά . Πως τραβάμε πίσω , πάνω , κάτω , αριστερά και δεξιά . Σε όλα τα σημεία . Στέκεται στην θέση του ακόμα το Πάνω και το Κάτω ; Η στράτα μας δεν είναι μια περιπλάνηση μέσα στο ατέλευτο Τίποτα ; Η απογειάδα του άδειου χώρου δε μας παραφυσαει θανάσιμα ; Δε γίνεται πιο παγερή η παγωνιά μας ; Νύχτα πάνου στην νύχτα , δε μας κυκλώνει ζοφερότερη η νύχτα ; Δέκα η ώρα το πρωί και πρέπει να ανάψουμε τα φανάρια μας . Ακουστέ , λοιπόν τους νεκροθάφτες ! Τον κρότο που κάνουν , καθώς παραχώνουν τον θεό . Δεν σας περνεί την μύτη η θεϊκή αποσύνθεση . Γιατί και οι θεοί σαπίζουν . Πέθανε ο θεός ! Ο θεός είναι νεκρός ! Και αυτοί που τον σκότωσαν είμαστε εμείς . Είμαστε οι φονιάδες πάνου από όλους τους φονιάδες . Ποιος μπορεί να μας παρηγορήσει τώρα ; Το Άγιο και το Ισχυρό εκείνο που άρμοζε ως τώρα σε τάξη και κόσμο τη φύση , στάζει αίματα ανάμεσα στα ματωμένα μαχαίρια μας .Ποιος θα σκουπίσει τα ματωμένα μας χεριά ; Ποια αγιασμένα ύδατα θα μας γίνουν καθαρμοί ; Τι λογής αγνιστήριες γιορτές , τι λογής ιερούς αγώνες θα θεσπίσουμε ; Το μέγεθος αυτής της πράξης είναι πάνω από το μετρό των ανθρώπων . Τώρα πρέπει οι ίδιοι εμείς να γίνουμε θεοί ! Έτσι μόνο θα σταθούμε στο ύψος τις πράξης του φόνου . Γιατί δεν ξανάγινε στυγερότερη πράξη . Αυτοί που θα ζήσουν μετά από εμάς , έχοντας πίσω τους αυτό το πελώριο έργο , θα ζήσουν σε μια εποχή ανώτερη από όλες τις εποχές μέχρι τώρα ΄- Στο σημείο αυτό ο Τρελός σταμάτησε . Γύρισε την μάτια του τριγύρω στους ανθρώπους , και οι άνθρωποι τον κοίταζαν χαμένοι . Ο Τρελός βρόντηξε τότε το φανάρι του στην γης . Και το φανάρι σβήστηκε σπάζοντας χίλια κομμάτια . Φτάνω νωρίς τους είπε . Φτάνω πρώτου φτάσει το πλήρωμα του χρόνου . Ετούτη η πελώρια πράξη βρίσκεται καθοδόν . Ταξιδεύει . Δε χτύπησε ακόμη στα αυτιά των ανθρώπων . Χρειάζεται χρόνο η αστραπή και η βροντή . Το φως των αστερίων χρειάζεται χρόνο . Οι πράξεις των ανθρώπων χρειάζονται χρόνο από τότε που γίνανε , ως τότε που θα φτάσουν στα αυτιά και στα μάτια τους . Και η πράξη τούτη είναι η πιο μακρινή από τα μάκρυνα αστέρια . Και όμως , αυτοί που την κάναμε είμαστε εμείς ! ΄- Λένε ακόμη πως εκείνη την ιδία μέρα ο Τρελός μπήκε σε πολλές εκκλησιές και κλαίγοντας σύνθεσε το δικό του Requiem για τον αιώνιο θάνατο του θεού . Ύστερα βγήκε και είπε τα τελευταία του λόγια μα τι είναι αυτές οι εκκλησιές των ανθρώπων , αν δεν είναι οι σπηλιές και τα μνήματα του θεού ; ΄